بررسی همه گیرشناسی حوادث و سوانح خانگی در جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهری و روستایی شهرستان شهرکرد، ۱۳۷۸

در این مطالعه 1302 نفر از جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی -درمانی شهری و روستایی شهرستان شهرکرد که به علت حوادث و سوانح خانگی به مراکز بهداشتی- درمانی شهری و روستایی و اورژانس بیمارستان مراجعه نموده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق حوادث و سوانح خانگی به منظور شناسایی گروه های آسیب پذیر، شایع ترین علت حادثه ، شایع ترین نوع حادثه وضعیت اپیدمیولژیک و اتیولوژیک حوادث و سوانح بر حسب سن ، جنس ، علت حادثه ، نوع حادثه یا صدمه ، عضو آسیب دیده ، منطقه جغرافیایی ، محل وقوع حادثه ، واحد خدمت دهنده ، نتیجه حادثه و ارتباط بین عوامل دموگرافیک و علت و نوع حوادث مورد مطالعه قرار گرفته است . در این مطالعه 610 نفر زن و 692 نفر مرد مراجعه کننده به مراکز مذکور با استفاده از فرم ثبت اطلاعات بررسی شدند. نمونه گیری به روش غیر احتمالی آسان صورت گرفته و کلیه افرادحادثه دیده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. این تحقیق به روش گذشته نگر مقطعی توصیفی و تحلیلی صورت گرفت .نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد 36./% از کل جمعیت مناطق شهری و روستایی شهرستان شهرکرد دچار حادثه گردیده اند،که از این تعداد 17./% مونث و 19./% مذکر بودند. شایع ترین حادثه خانگی بر حسب علت حادثه در گروه مورد مطالعه برخورد با اشیاء نوک تیز با 1/41 درصد، مایعات داغ با 3/28% و زمین خوردن با 9/16 درصد گزارش گردیده است . شایع ترین حادثه خانگی بر حسب نوع حادثه در گروه مورد مطالعه بریدگی با 7/49 درصد و سوختگی با 86/32 درصد گزارش شده است .همچنین نتایج نشان داد ارتباط معنی داری بین سن ، جنس و منطقه جغرافیایی با علت حادثه و نوع حادثه و عضو آسیب دیده وجود دارد و آسیب پذیرترین گروه سنی ، گروه سنی 14ـ0 سال و 24ـ15 سال بوده اند. علاوه بر این نتایج نشان داد بین جنس و علت حادثه و جنس و نوع حادثه ارتباط معنی داری وجود دارد بدین صورت که زنان به جز در موارد تماس با مایعات داغ کمتر از مردان دچار آسیب شده اند و سوختگی به طور معنی داری برای زنان بیشتر رخ داده است . بریدگی و زخم و له شدن و شکستگی با جنس مردان ارتباط معنی داری دارد.